Niet 2 keer, maar 1 keer rond per etmaal.

Mijn vrouw stelde me de confronterende vraag: "waar dient dat voor?". Tja. Een 24-uurs horloge. Waar dient dat voor... Ik kan me voorstellen dat je in New York of Sydney zit en wilt weten hoe laat het precies in Nederland is. Met precies bedoel ik dan 11 uur 's ochtends of 11 uur 's avonds. Dan is zo'n 24-uurs horloge, als 2e horloge, ideaal. Ben je van plan om pinguins te gaan bestuderen op de Noordkaap en dit net in de periode dat het er niet donker wordt, dan weet je met dit horloge in ieder geval zeker dat je niet bij je ontbijt je eerste Wodka neemt. Het zal je maar gebeuren.

Het is dat je het niet gewend bent, maar stel nou dat er nog geen horloge was uitgevonden, dan ligt dit systeem toch eigenlijk veel meer voor de hand om uit te vinden. Een zonnewijzer heeft toch immers ook een 24-uurs display. Waarom toch bedacht is 2 rondjes in een etmaal te stoppen? Wie het weet, mag het me zeggen.

Het 24-uurs horloge is één van de populairste modellen van het Russische Raketa. Al tientallen jaren worden ze in allerlei kleuren gefabriceerd en zijn ze voor een paar tientjes te koop. De moeite waard om eens te proberen.

Nog één keer dan....Pobeda's

Ik houd er echt over op... Nog één keer dan: Pobeda's. Mooi door eenvoud. Mocht ik één horloge mee moeten nemen naar het veelsbesproken onbewoonde eiland, dan is het wel één van deze exemplaren. Het mooie is dat ik dan niemand lastig kan vallen met die niet te verklaren afwijking voor deze horloges. Ziet u de leeftijd van 50 jaar van deze horloges af?

Volna met zonnestraaltjeswijzerplaat

In de kleine 10 jaar dat er Volna's en Boctoc's met het befaamde kaliber 2809, de "Russische Zenith 135", zijn geproduceerd, heeft men gelukkig een beetje gevarieerd met wijzerplaten. Gelukkig, anders is er weinig aan voor een verzamelaar... Hier een Volna met prachtige zonnestraaltjes wijzerplaat.

Benjamin Lazrus

Benjamin Lazrus, een Roemeen die na begin 20e eeuw naar New York te zijn geëmigreerd, vanaf circa 1925 onder de naam "Benrus" horloges op de markt brengt. Swiss-made, want veel onderdelen kwamen uit Zwitserland. De thuisbasis was echter de VS. The kasten waren van Benrus zelf. Toch bleek Benrus niet een gewone samensteller, maar een eigenzinnige horlogemaker. Hij bedacht ondermeer een "winding incicator", een hulpmiddel om te zien hoeveel de veer is opgewonden. Verder maakte Benrus bijzondere Jumphours en alarmwatches. Dat kastenmaken zijn specialiteit was, bewees Benrus met zijn technieken om de kasten waterdicht te maken. Hierboven een Benrus "selfwinding", jaren '70.

Oris. Mooi paars is niet lelijk.

Oris, een toch wel klassiek Zwitsers merk dat al meer dan honderd jaar bestaat. De prachtige "Calander watch" heeft menig horlogeverzamelaar in de kast liggen. In de jaren '70 van de vorige eeuw had Oris opeens een voorkeur voor paarse wijzerplaten. En dit voor een redelijk klassiek merk. Je komt ze nog veel tegen. Kleurenexperts zien paars als de kleur van het loslaten. Gelukkig voor velen heeft Oris deze kleurstelling zelf ook losgelaten... Toch is het best mooi, zo'n paars metallic wijzerplaat. Eén dan.

De "jump hour watch". Jaren '70?

Een "jump hour watch", zeg maar zo'n horloge met cijfers ipv wijzers, maar dan wel mechanisch. Dus niet met batterij. Ook mijn eerste idee was: lekker retro. Ik zie het bruine rib-bankstel en oranje schemerlamp al weer voor me. Forget it! Deze wijze van tijd aanduiden bestaat al sinds circa 1830. Hieronder één van het internet geplukte foto van waarschijnlijk de eerste "jump hour", uit 1830. Gemaakt door Blondeau voor koning Louis-Philippe d'Orléans.